அரசியல் விஞ்ஞானம் political science -2

                                                                                      

Political science

1. Liberal Democracy

2. Emergent Democracy

3. Communism

4. Nationalistic Socialism

5. Authoritarian Nationalism

6. Military Authoritarianism

7. Absolutism

அரசியல்_கூறுகள்_1

1) liberal democracy 

தாராளவாத ஜனநாயகம் , ஜனநாயகத்தின் ஒரு வடிவம், இதில் அரசாங்கத்தின் அதிகாரம் மட்டுப்படுத்தப்பட்டுள்ளது, மேலும் தனிநபர்களின் சுதந்திரம் மற்றும் உரிமைகள் அரசியலமைப்பு ரீதியாக நிறுவப்பட்ட விதிமுறைகள் மற்றும் நிறுவனங்களால் பாதுகாக்கப்படுகின்றன .

ஜனநாயகத்தின் பரந்த கருத்தைப் போலவே , தாராளவாத ஜனநாயகம் என்பது ஸ்காட்டிஷ் தத்துவஞானி மற்றும் அரசியல் விஞ்ஞானி டபிள்யூ.பி. காலி (1912-98) ஒரு அடிப்படையில் போட்டியிடும் கருத்தாக்கம் என்று அழைத்தார், இதில் இறுதி ஒருமித்த கருத்து இருக்க முடியாது. ஆயினும்கூட, பின்வரும் அடிப்படைக் கோட்பாடுகள் தாராளவாத ஜனநாயகத்தின் அடிப்படையாக பரவலாக அங்கீகரிக்கப்பட்டுள்ளன: பன்மைத்துவம் மற்றும் சகிப்புத்தன்மை (அதாவது, பல்வேறு ஆர்வமுள்ள குழுக்களிடையே அரசியல் அதிகாரத்தை சிதறடித்தல் மற்றும் குழுக்களிடையே முரண்பட்ட அரசியல் கண்ணோட்டங்கள் அல்லது முன்னுரிமைகளை ஏற்றுக்கொள்வது); அரசியல் கருத்து வேறுபாடுகளைத் தீர்ப்பது, சாத்தியமான இடங்களில், அரசியலமைப்பு கட்டமைப்பிற்குள் மற்றும் சட்டத்தின் ஆட்சி மூலம் ; அதிகாரங்களைப் பிரித்தல் ( சுயாதீனமான நீதித்துறையின் செயல்பாடு உட்பட ); மற்றும் தனிநபர் சிவில் உரிமைகளைப் பாதுகாத்தல் .

தாராளவாதிகள்(Liberal) தீங்கு மற்றும் நியாயம் (மதிப்புகளைத் தனிப்பயனாக்குதல்) பற்றி அக்கறை கொள்கிறார்கள், அதே நேரத்தில் பழமைவாதிகள்(conservatives) விசுவாசம், அதிகாரம் மற்றும் புனிதத்தன்மை (பிணைப்பு மதிப்புகள்) பற்றி அதிகம் அக்கறை கொள்கிறார்கள்.  

தாராளவாத ஜனநாயகத்தின் தோற்றம் ஒரு பகுதி வரலாற்று நிகழ்வுகள் மற்றும் தனிமனித உரிமைகள் பற்றிய யோசனையின் வளர்ச்சியுடன் இணைந்து அரசின் பங்கை அதன் அதிகாரங்களைக் கட்டுப்படுத்தும் கோட்பாடுகள் ஆகியவற்றைக் காணலாம் . மேற்கு நாடுகளில் தாராளவாத ஜனநாயகம் பொதுவாக ஐரோப்பிய அறிவொளி மற்றும் 18 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் அமெரிக்க மற்றும் பிரெஞ்சு புரட்சிகளில் தோன்றியதாக கருதப்படுகிறது -இருப்பினும், வரையறுக்கப்பட்ட அரசாங்கம் போன்ற சில அடிப்படைக் கொள்கைகள், மாக்னா கார்ட்டா (Magna Carta) என்பது இங்கிலாந்து மன்னர் ஜான் 1215 இல் கையெழுத்திட்ட ஒரு முக்கிய சாசனம். இது மன்னரின் அதிகாரத்தை வரையறுத்து, மக்களின் உரிமைகளைப் பாதுகாப்பதற்கான ஒரு மைல்கல்லாக இருந்தது. 

20 ஆம் நூற்றாண்டின் பிற்பகுதியில் பனிப்போர் முடிவுக்கு வந்ததைத் தொடர்ந்து , பல அரசியல் பார்வையாளர்கள் தாராளமய ஜனநாயகத்தின் வாய்ப்புகள் குறித்து மிகுந்த நம்பிக்கையுடன் இருந்தனர். உதாரணமாக, அமெரிக்க அரசியல் கோட்பாட்டாளர் பிரான்சிஸ் ஃபுகுயாமா , "வரலாற்றின் முடிவு"-அதாவது, மனித அரசாங்கத்தின் இறுதி வடிவமாக தாராளவாத ஜனநாயகத்தின் வெற்றி மற்றும் " மேற்கத்திய தாராளவாதத்திற்கு சாத்தியமான முறையான மாற்றுகளின் மொத்த சோர்வு " என்று பிரபலமாக அறிவித்தார். இருப்பினும், தாராளவாத ஜனநாயகம் அடுத்தடுத்த தசாப்தங்களில் தொடர்ந்து சவால் செய்யப்பட்டது. எதேச்சதிகாரத் தலைவர்கள்-குறிப்பாக, சீனாவின் ஜி ஜின்பிங் மற்றும் ரஷ்யாவின் விளாடிமிர் புடின் ஆகியோர் சக்திவாய்ந்த நாடுகளில் ஆட்சியைத் தொடர்ந்தனர், இதனால் மாற்று ஆட்சி மாதிரியை முன்வைத்தனர். 21 ஆம் நூற்றாண்டின் முதல் தசாப்தங்களில் ஹங்கேரியின் பிரதம மந்திரி விக்டர் ஆர்பன் மற்றும் பிரஸ் உட்பட (முக்கியமாக வலதுசாரி) ஜனரஞ்சகத் தலைவர்கள் தோன்றியதன் மூலம் பல நாடுகளில் தாராளவாத ஜனநாயகம் சவால் செய்யப்பட்டது . அமெரிக்காவின் டொனால்ட் டிரம்ப் - பன்மைத்துவம் , சட்டத்தின் ஆட்சி மற்றும் அரசாங்க அதிகாரத்தில் நிறுவன சோதனைகளின் தேவை போன்ற முக்கிய தாராளவாத-ஜனநாயக கொள்கைகளை நிராகரிக்க முனைந்தார். தாராளவாதத்தையும் பார்க்கவும் .

 

2) Emergent democracy 

மைய திட்டமிடல் இல்லாமல், பல தனிப்பட்ட பங்கேற்பாளர்களின் செயல்பாட்டின் மூலம் அரசியல் கட்டமைப்புகள் மற்றும் நடத்தைகளின் எழுச்சியை அவசரகால ஜனநாயகம் பிரதிபலிக்கிறது. இந்திய உதாரணம் இந்திராகாந்தி கொண்டுவந்த எமெர்சென்சி

 

எமர்ஜென்ட் ஜனநாயகம்  என்பது பிரதிநிதித்துவ ஜனநாயகம் மற்றும் நேரடி ஜனநாயகம் போன்ற ஜனநாயகத்தின் பாரம்பரிய வடிவங்களுக்கு மாறாக உருவாக்கப்பட்டது . கரையான்களின் நடத்தை எந்த தனிப்பட்ட பங்கேற்பாளரின் புரிதலுக்கு அப்பாற்பட்ட பெரிய, திறமையான கூடுகளை உருவாக்கும் போது , ​​தனிநபர்களின் எளிய செயல்கள் கூட்டாக சிக்கலான மற்றும் கணிக்க முடியாத முடிவுகளை உருவாக்க முடியும் என்ற கருத்துக்கு இந்த சொற்றொடர் உருவாகிறது மற்றொரு ஒப்புமை, ஒரு செல் அச்சு, ஒரு செல் உயிரினம், ஒரு குறிப்பிட்ட நிலையில் (உணவின் பற்றாக்குறை) ஒரு சூப்பர்-உயிரினத்தை உருவாக்க ஒன்றிணைக்கும் விதத்தை உள்ளடக்கியது.  எமர்ஜென்ட் ஜனநாயகமும் அதே வழியில் செயல்படுவதாகக் கூறப்படுகிறது, மக்கள் மனதை அமைப்பில் செருகியவுடன், கூட்டு சமிக்ஞை தூண்டுதல்கள் வெளிப்படுத்தப்படுகின்றன, இதன் விளைவாக புதிய யோசனைகள் மற்றும் இந்த மனங்கள் ஒன்றிணைந்து உலகைப் பார்க்கும் புதிய வழி.  

 ஒரு பெரிய மற்றும் பரவலாக்கப்பட்ட நெட்வொர்க்காக, மிகவும் சிக்கலான பிரச்சனைகளுக்கு குடிமக்களால் புதுமையான பதில்களை வழங்கும்  .  ஒரு - இணையத்தைப் பொறுத்தவரை - குடிமக்கள் சுய-ஒழுங்கமைக்க அனுமதிக்கும் ஒரு வழிமுறையாக மாறலாம், இதனால் இதுபோன்ற பிரச்சனைகள் பற்றி விவாதிக்கவும் தீர்க்கவும் முடியும்.  அதன் தொடக்கத்திலிருந்தே, எழுச்சிமிக்க ஜனநாயகம் என்பது பதிவர்கள் மத்தியில் மிகத் தெளிவாக எழுகிறது. அவர்கள், எழுத்தாளர்களின் பரவலாக்கப்பட்ட வலையமைப்பாக, பாரம்பரிய ஊடகங்களின் ஒப்பீட்டளவில் குறைந்த வளங்களைக் காட்டிலும் முழுமையான ஒளிபரப்பு மற்றும் யோசனைகளின் வளர்ச்சியை வழங்க முடியும்.  இந்த யோசனையை ஆதரிப்பவர்கள்முக்கிய ஊடகங்கள் அதிகம் கவனம் செலுத்தாத பிரச்சினைகளைப் பற்றி பதிவிடுவதன் மூலம் பதிவர்கள் அரசியல் மாற்றத்தை கொண்டு வந்த நிகழ்வுகளை சுட்டிக்காட்டுகின்றனர் . 1948 ஆம் ஆண்டு ஜனாதிபதி பதவிக்கான ஸ்ட்ரோம் தர்மண்டின் பிரிவினைவாத பிரச்சாரத்தை பதிவர்கள் பாராட்டியதை அடுத்து , செனட் பெரும்பான்மைத் தலைவராக டிரெண்ட் லாட் டிசம்பர் 2002 இல் ராஜினாமா செய்ததே எழுச்சி பெறும் ஜனநாயகத்தின் நியமன உதாரணம் ஆகும் 

3. Communism

கம்யூனிசம் என்பது ஒரு அரசியல் மற்றும் பொருளாதார அமைப்பாகும், இது வர்க்கமற்ற சமுதாயத்தை உருவாக்குவதை நோக்கமாகக் கொண்டுள்ளது, அங்கு உற்பத்தி மற்றும் செல்வத்தின் வழிமுறைகளை அரசு கட்டுப்படுத்துகிறது:இலக்குகள்: வருவாயை மறுபங்கீடு செய்வதன் மூலமும் உழைப்பின் பலன்களை அனைவருக்கும் சமமாக்குவதன் மூலமும் வர்க்கப் போராட்டங்களை அகற்ற கம்யூனிசம் முயல்கிறது . உரிமை: சொத்து, கல்வி, விவசாயம், போக்குவரத்து மற்றும் உற்பத்திச் சாதனங்கள் உள்ளிட்ட சமூகத்தில் உள்ள முக்கிய வளங்களை அரசு வைத்திருக்கிறது. 

விநியோகம்: செல்வம் குடிமக்களிடையே சமமாக அல்லது தேவைக்கேற்ப பிரிக்கப்படுகிறது அரசு: அரசு அல்லது தனியார் சொத்து அல்லது நாணயம் இல்லை. கம்யூனிசம் என்பது ஜேர்மன் தத்துவஞானியும் பொருளாதார நிபுணருமான கார்ல் மார்க்ஸின் கருத்துக்களுடன் மிகவும் நெருக்கமாக தொடர்புடையது, அவர் 1848 இல் ஃபிரெட்ரிக் ஏங்கல்ஸுடன் இணைந்து கம்யூனிஸ்ட் அறிக்கையை எழுதினார். இருப்பினும்,சர்வாதிகாரத்தை ஆதரித்த சோவியத் தலைவர் விளாடிமிர் லெனின் உட்பட மற்றவர்கள் மார்க்சிய சிந்தனைக்கு பங்களித்துள்ளனர்.கம்யூனிசம் சோவியத் ஒன்றியத்தின் உத்தியோகபூர்வ சித்தாந்தமாக இருந்தது. நேரம், இடம் மற்றும் கலாச்சார மண்டலங்களின் மாறுபாடுகளால் கம்யூனிசம் பற்றிய ஆராய்ச்சி சிக்கலானது.

 4. Nationalistic Socialism

"தேசிய சோசலிசம்" என்பது ஜேர்மன் நாஜிக் கட்சியின் சித்தாந்தத்தை குறிப்பாகக் குறிக்கிறது. இது பாசிசத்தின் ஒரு வடிவம், தீவிர இனவெறியுடன் வலுவான தேசியவாதத்தை வலியுறுத்துகிறது. தேசிய சோசலிசத்திற்கான திறவுகோல்,"ஜெர்மானிய இனம்" என்று அழைக்கப்படுபவர்களின் உள்ளார்ந்த மேன்மையின் மீதான நம்பிக்கை, வரலாற்று ஜெர்மன் தாய்நாட்டிற்குள் "தூய்மையான" ஒரே மாதிரியான ஜெர்மன் சமுதாயத்தை உருவாக்கும் குறிக்கோளுடன் உள்ளது. பெயர் இருந்தபோதிலும், இது சோசலிசத்துடன் சிறிய ஒற்றுமையைக் கொண்டுள்ளது."சமூக தேசியம்" என்பது மிகவும் குறைவான உறுதியான சொல். இது பொதுவாக இடதுசாரி தேசியவாத அரசியல் இயக்கங்களின் பரந்த வரிசையைக் குறிக்கிறது, அவற்றில் பல மார்க்சியம்,ஏகாதிபத்திய எதிர்ப்பு மற்றும் பிற தீவிர இடதுசாரி நீரோட்டங்களால் அறியப்படுகின்றன.

5. Authoritarian Nationalism 

How American Exceptionalism Fueled Global Authoritarian Nationalism

 சமகால சகாப்தத்தில் தாராளவாத ஜனநாயகம் ஆளுகைக்கு ஒரு முன்னுதாரணமாக உயர்ந்தது என்று கணிப்புகள் இருந்தபோதிலும், உலகம் சர்வாதிகார தேசியவாதத்தின் ஆபத்தான எழுச்சியைக் கண்டுள்ளது. பன்மை ஜனநாயக அரசாங்கத்தின் திறந்த மற்றும் வெளிப்படையான மாதிரிகளுக்கான ஒரு தோற்றமளிக்கும் விருப்பம், இனத்தைச் சுற்றி ஒழுங்கமைக்கப்பட்ட சர்வாதிகார மற்றும் அடக்குமுறை ஆட்சிகளின் உலகளாவிய முன்னேற்றத்தால் சவால் செய்யப்பட்டுள்ளது. மத மற்றும் தேசியவாத கருப்பொருள்கள். மனித உரிமைகளின் நடைமுறை மற்றும் நாட்டம் சார்ந்த சமூகப் பணி, சர்வாதிகார தேசியவாதத்திற்கு முற்றிலும் முரணானது மற்றும் வெளிவரும் நவ-பாசிசத்தை எதிர்ப்பதற்கு பொது இராஜதந்திரம் மற்றும் மென்மையான சக்தி மூலம் செயல்பட அழைக்கப்பட்டது.

6. Military Authoritarianism 

நமக்கு பக்கத்து நாடான பாகிஸ்தான் பர்மா இரண்டும் ராணுவ ஆட்சியின் கீழ் எந்த முன்னேற்றமும் இல்லாமல் பாழடைந்ததை சமகாலத்தில் பார்த்தவன், உலகம் முழுவதும் ராணுவ ஆட்சியின் வரலாறு மிக துயரமானது

சர்வாதிகாரம், அரசியலிலும் அரசாங்கத்திலும், அதிகாரத்திற்கு குருட்டுத்தனமான அடிபணிதல் மற்றும் தனிப்பட்ட சிந்தனை மற்றும் செயலின் சுதந்திரத்தை ஒடுக்குதல். எதேச்சாதிகார ஆட்சிகள் என்பது நிர்வாக அதிகாரத்தை மாற்றுவதற்கான நிறுவப்பட்ட பொறிமுறையைக் கொண்டிருக்காத அரசாங்க அமைப்புகளாகும் மற்றும் அவர்களின் குடிமக்களுக்கு சிவில் உரிமைகள் அல்லது அரசியல் உரிமைகளை வழங்கவில்லை அதிகாரம் ஒரு தலைவரின் கைகளில் அல்லது ஒரு சிறிய உயரடுக்கின் கைகளில் குவிந்துள்ளது, 

அதன் முடிவுகள் மக்களின் விருப்பத்தைப் பொருட்படுத்தாமல் எடுக்கப்படுகின்றன. எதேச்சதிகாரம் என்ற சொல் ஜனநாயகம் அல்லாத எந்தவொரு அரசாங்கத்தையும் குறிக்கப் பயன்படுத்தப்படுகிறது, ஆனால் ஆய்வுகள் சர்வாதிகார ஆட்சியில் பெரும் வேறுபாடுகள் இருப்பதை நிரூபித்துள்ளன.

7. Absolutism 

முழுமையானவாதம் என்பது ஒரு அரசியல் அமைப்பாகும், இதில் ஒரு இறையாண்மையுள்ள ஆட்சியாளர் அல்லது தலைவர் ஒரு நாட்டின் மீது முழுமையான மற்றும் கட்டுப்பாடற்ற அதிகாரத்தை வைத்திருக்கிறார். பொதுவாக ஒரு மன்னர் அல்லது சர்வாதிகாரிக்கு வழங்கப்பட்டுள்ளது, ஒரு முழுமையான அரசாங்கத்தின் அதிகாரம் சட்டமன்றம், நீதித்துறை, மதம் அல்லது தேர்தல் என வேறு எந்த உள் நிறுவனத்தாலும் சவால் செய்யப்படவோ அல்லது வரையறுக்கப்படவோ கூடாது. 

அதிகாரம் குவிக்கப்படும் இந்த ஆட்சி முறையில் உள்ள சிக்கல் ,உலகிலேயே முதன்முறையாக ஒரு பெண் கிறிஸ்தவ மதத்தை எதிர்த்து எலிசபெத் உருவாக்கப்பட்டார், அவர் அன்னை அண்ணா போலின் மூலமாக அவர் தந்தை, ஆண் வாரிசு வேண்டும் என்று நான்கு திருமணம் செய்து 3 பேரை கொன்று, ஹென்றி இவளை கொல்லாமல்

விட காரணம் சின்ன வயசுலயே புத்திசாலி இவளுக்கு ஆணாதிக்கம் அத்துபடி அதனால் திருமணம் செய்து கொள்ளாமல் இன்றைக்கு உலகம் முழுவதும் பரவியிருக்கும் இங்கிலீஷ் சாம்ராஜ்யத்தை கட்டி அமைத்தவள்,

இந்த பெண்மணிதான் எல்லாம் சரி இவ ஏன் மேரி அவங்க சொந்தக்காரி, அவளையும் தலையை துண்டித்து கொல்ல உத்தரவு போட்டால் ஒரு நாள் இரண்டு நாள் அல்ல 18 ஆண்டுகள்சிறையில் இருந்தால் அவள் அதிகாரக் குவியல் இது போன்ற உத்தரவுகளை விடச் சொல்லும் 

இந்தியாவில் ஆங்கிலேயர் காலத்தில் கூட இல்லாத ஆப்கானிஸ்தான் பாகிஸ்தான் எல்லாத்தையும் ஆண்டு வந்த இஸ்லாமியர் வீழ்ந்து போனபோது கடைசி மகாராஜாவுக்கு சாப்பிடுவதற்கு அவர் ஒரு கைதி இரண்டு மகன்களின் தலைகளை வெட்டி அவருக்கு கொடுத்தார்கள் இதே வெள்ளைக்காரர்கள்

தமிழ்நாட்டில் அண்ணா என்ன செய்தார் தெரியுமா, ராமநாதபுரத்து ராஜா சண்முக ராஜேஸ்வர சேதுபதி அவரை எதிர்த்து பஸ் ஸ்டாண்ட்ல கூட வண்டி ஓட்டிக்கிட்டு இருந்த தங்கப்பன் என்பவரை நிற்க வைத்தவர்

https://plato.stanford.edu/entries/locke-political/

ஜான் லாக் சமுதாய ஒப்பந்தம்.

மன்னன் இறைவனின் அவதாரம் என்பததற்கு   எதிராக,

அரசன் மக்களின் வேலைக்காரன் என்றார்,

https://indiankanoon.org/doc/792941/

இந்தியா சுதந்திரம் பெற்ற பிறகு அம்பேத்கர் தலைமையில் இந்தியாவிற்கான சட்டம் இயற்றப்பட்ட போது நடந்த விவாதங்கள் மினிட்ஸ் ஆப் த மீட்டிங் தெளிவாக இருக்கிறது,

1935 ஆம் ஆண்டில் ஆங்கிலேயர் ஆட்சியில் இந்தியாவுக்கான ஒரு வரையறை சட்டம் இருந்தது, அது அதிகாரத்தை குவித்து வைத்திருந்தது அதை பரவலாக்க வேண்டிய கடமையை 49 இல் மிகப்பெரிய விவாதத்திற்கு பிறகு அம்பேத்கர் அமெரிக்காவைப் போல் மாநிலங்களுக்கு அதிகாரம் கொடுக்க விரும்பி நிறைய பேசியிருக்கிறார்,

காந்தியடிகள் சீடர்கள் 13 பேர் இந்த சட்ட முன் வடிவில் மத்தியில் அதிகாரம் வேண்டும் என்று வாதாடினார்கள் ஆனால் அம்பேத்கர் அதன் பிரச்சினைகளை கூறி மாநிலங்களை கலைக்கும் அதிகாரம் போன்றவை இதெல்லாம் மாற்றத்திற்கு உண்டானவை என்று பேசி இருக்கிறார், சட்டம் என்பது அதை திருத்துவதற்குரிய அதிகாரத்தோடு தான் இயற்றப்பட வேண்டும் ஏனென்றால் மனிதன் வளர்ந்து கொண்டு வரும் போது சட்டமும் அதற்கு ஏற்றது போல தன்னை திருத்திக் கொள்ள வேண்டும் டாக்டர் கடைசி வரைக்கும் பயிற்சியாளர்கள் தான்,வழக்கறிஞர்களும் அப்படித்தான் இந்திய அரசியலமைப்புச் சட்டம் சமீப காலத்தில் மத்தியில் இருந்த குவித்து வைக்கப்பட்டிருந்த கவர்னர் அதிகாரங்களை ஸ்டாலின் தலைமையிலான திராவிட முன்னேற்றக் கழகம் ஒவ்வொரு முடிச்சுகளாக அவிழ்த்துக் கொண்டிருக்கிறது,

கிறிஸ்தவ மதத்தை எப்படி மார்ட்டின் லூதர் கொஞ்சம் கொஞ்சமாக வலுவிழக்கச் செய்தாரோ அதே வழியில் ஸ்டாலின் செய்கிறார்,

அரசைப்பற்றி ஆயும் இயலை அரசியல் என்கிறோம். இவ்வியல் அரசியல் சமூகங்களில் அமைப்பையும், அவற்றின் அரசாங்கங்களையும்பற்றி விளக்குகிறது. அரசின் தோற்றம், வளர்ச்சி, உருமலர்ச்சி, நோக்கம், அலுவல்கள், அதன் பலவகை வடிவங்கள், நிறுவனங்கள், கோட்பாடுகள் ஆகியவற்றை எல்லாம் அரசியல் பயிலும் மாணவன் ஓரளவு கற்கிறான். ஆகவே ஆங்கிலேய நூலாசிரியர் கெட்டல் (Gettell) கூறுவதுபோல், ‘அரசியல் என்பது அரசு இதுவரை எவ்வாறு இருந்தது என்பதை விளக்கும் ஒரு வரலாற்று ஆய்வு; அரசு இப்போது எவ்வாறு இருக்கின்றது என்பதை அறியும் பகுப்பாராய்ச்சி; அரசு எவ்வாறு இருக்க வேண்டும் என்பதை அரசியல், அறவியல் கோணங்களிலிருந்து வாதாடும் ஓர் இயல்.’

அரசு என்னும் சொல்லைப் பலர் பல பொருட்களில் பயன்படுத்துகின்றனர். ஆனால், அரசியலில் நாம் அதை ஒரு தனிப் பொருளை உணர்த்தும் கலைச் சொல்லாகப் பயன்படுத்துகிறோம். ஆகவே, அரசைப் பற்றி ஆய விழையும்போது முதன் முதலில் அரசு என்பதன் பொருளை வரையறுக்க வேண்டும். அரசின் அடிப்படைக் கூறுகளை ஆயும்போது அரசு என்பதன் உண்மையான பொருள் புலப்படுகின்றது. ஓர் அரசில் நான்கு அடிப்படை இயல்புகள் அல்லது கூறுகள் உள்ளன. அவை நிலப்பகுதி, மக்கள், அரசாங்கம், இறைமை என்பன ஆகும்.

நிலப்பகுதி

தமிழ்நாட்டு மீனவர்களுக்கு இலங்கை கடற்படை கொடுக்கும் தொந்தரவு, இதன் காரணமான ஒன்று ஒரு நாட்டுக்கு அதன் எல்லை என்பது கடற்கரையில் இருந்து 22 கிலோமீட்டர் வரையறுக்கப்பட்ட சட்டம் கச்சத்தீவு இலங்கையில் இருந்து 22 கிலோமீட்டர் இந்தியாவிலிருந்து 22 கிலோமீட்டர் இல்லை,

இது போன்ற நிலையில் ஒரு ஜென்டில்மேன் அக்ரிமெண்ட் செய்திருக்க வேண்டும்  தமிழகத்தின் மீது உள்ள கோபத்தில் இந்திரா காந்தி செய்தார் அதையே இவர்களும் ஆர்எஸ்எஸ் வழியில் நம்மை துன்புறுத்துகிறார்கள் இதற்கும் ஒரு முற்றுப்புள்ளி வரும்

ஒரு குறிப்பிட்ட நிலப்பகுதி அரசினது இன்றியமையாத இயல்புகளுள் ஒன்று. அஃதில்லையேல், அரசு நிலைபெற இயலாது. பேராசிரியர் ம.இரத்தினசாமி கூறுவதுபோல, ‘ஓர் அரசை அமைப்பதற்கு மக்கள் நிலத்தில் வேரூன்ற வேண்டும்’. அதாவது, ஒரு குறிப்பிட்ட நிலப்பகுதியில் மக்கள் நிலையாக வாழவில்லையெனில், அவர்களால் அரசாங்கத்தை நிறுவ முடியாது. ஆகவே தான், நாடோடிகளால் அரசை உருவாக்க முடியவில்லை. எடுத்துக்காட்டாக, இன்றைய இஸ்ரேல் அரசு உருவாகும்வரை யூதர்களால் தமக்கென்று ஓர் அரசை அமைத்து கொள்ள இயலவில்லை. ஏனெனில், அவர்கள் உலகின் பல பகுதிகளில் சிதறிக்கிடந்தனர். எனவே, அரசு தோன்றுவதற்கு திட்டவட்டமாக ஒரு நிலப்பகுதி தேவை.

நிலப்பகுதி என்று சொல்லும்போது, அதிலுள்ள நிலம், ஆறுகள், குளங்கள் பிற நீர்நிலைகள் அனைத்தையும் சேர்த்துக்கொள்ள வேண்டும். மேலும், நாட்டின் அதிகாரத்துக்குட்பட்ட கரையோரக் கடல் பரப்பையும், (Territorial waters) நிலப்பகுதியுடன் சேர்க்க வேண்டும். இக்கடல் பரப்பு நாட்டின் கரையோரத்திலிருந்து எத்தனை மைல் தொலைவு வரை நாட்டின் ஆட்சி எல்லைக்குட்பட்டது என்பதை பன்னாட்டுச் சட்டமும், நாடுகளுக்கிடையே ஏற்படும் ஒப்பந்தங்களும் வரையறுக்கின்றன. 

அண்மைக் காலத்தில், வானவூர்திப் பயணம் பெருகி வந்துள்ளதால் நிலப்பகுதிக்கு உயரே ஓரளவு தொலைவு வரை அரசின் ஆட்சி எல்லைக்குட்பட்டதாக ஏற்றுக் கொள்ளப்படுகின்றது.அரசின் நிலப்பகுதி எந்த அளவில் அமையவேண்டுமெனத் திட்டமாக வரையறுக்க முடியாது. 

கிரேக்கர்கள் தமது பண்டைய அரசுகளைச் சிறிய நகர அரசுகளாக நிறுவினர். ரோமானியப் பேரரசு மூன்று கண்டங்களில் பரவியிருந்தது. இன்றைய அரசுகளில் சுவிட்ஸர்லாந்து, பெல்ஜியம், ஹாலந்து, வத்திக்கான் போன்றவை அளவில் சிறியவை. இந்தியா, சீனா, ரஷ்யா, அமெரிக்கா போன்றவை மிகப் பெரியவை. 

மக்கள்

அரசு என்பது மக்கள் கூடி வாழும் ஓர் அமைப்பு. ஆகவே, மக்களின்றி அரசு அமைய முடியாது. அரசு வெறும் நிலப்பகுதியில் தனது ஆட்சியை செலுத்த முடியாது. அங்கு மக்கள் வாழ வேண்டும். “நிலம் அரசினது இன்றியமையாத அடிப்படையெனில், மக்கள் அரசைக் கட்டும் சிற்பிகளும், கொற்றர்களும் ஆவார்கள். நிலம் ஒவியத்திரையாகுமெனில், மக்கள் அதை வடிவங்களாலும் வண்ணத்தினாலும் நிரப்பும் ஒவியராவர்” என்று பேராசிரியர் ம.இரத்தினசாமி குறிப்பிடுகின்றார்.

நிலப்பகுதியின் அளவைப் போலவே மக்களின் தொகையும் அரசினது அமைப்புக்கு அத்துணை முக்கியமானதன்று. எடுத்துக் காட்டாக, வத்திக்கான் அரசில் ஒரு சில ஆயிரம் மக்கள்தான் வாழ்கின்றனர். ஆனால், இந்தியா, சீனா போன்ற அரசுகளில் பல கோடி மக்கள் வாழ்கின்றனர்.

அரசாங்கம்

அரசாங்கம் என்பது அரசின் ஒரு கருவி, அஃதின்றி அரசு உயிர் வாழ இயலாது. அதன் வாயிலாகவே அரசின் விருப்பாற்றல் வெளிப்பட்டு செயல்படுகின்றது. அரசாங்கம், இறைமை அதிகாரங்களைச் செலுத்தும் உரிமை பெற்றுள்ள ஒரு நிறுவனம், பொதுவாக பேச்சு வழக்கில் நாம் ஒரு நாட்டின் அமைச்சரவையை அந்நாட்டு அரசாங்கம் என்று கூறுகிறோம். ஆனால், அரசாங்கம் என்பது, அதன் விரிந்த பொருளில் பார்க்கும்போது, அமைச்சர் குழுவிலும் பெரியது. அதன்படி, நாட்டின் உள்ளும் புறமும் அமைதியையும், பாதுகாப்பையும் நிலைநாட்டுவது அரசாங்கத்தின் கடமையாகும். ஆகவே, அதற்கு முதலில் படைத்துறை ஆற்றல் தேவை. இரண்டாவது, சட்ட ஆக்க அதிகாரம் அல்லது சட்டங்களை இயற்றும் ஆற்றல் வேண்டும். மூன்றாவது, அரசினைக் காத்து, 

அரசின் சார்பாகத் தான் இயற்றும் சட்டங்களை நிறைவேற்றுவதற்குத் தேவையான பொருளைப் பொதுமக்களிடமிருந்து பெறக்கூடிய ஆற்றல் வேண்டும். சுருங்கக் கூறினால், அரசாங்கத்தின் மூன்று துறைகளென நாம் சொல்லும் சட்டமியற்றும் அதிகாரம், நிருவாகத் துறை அதிகாரம், நீதித்துரை அதிகாரம் ஆகிய இம்மூன்றும் அரசாங்கத்திடம் இருக்க வேண்டும் எனலாம். இத்தகைய அரசாங்கம் இல்லையெனில், அரசு நிலைபெற இயலாது: அரசு குலைந்து குழப்பம் மலியும். ப்ளண்ட்ஷ்லி(Bluntschli) கூறுவதுபோல், “அதிகாரம் உடையோரும், அதற்குக் கீழ்படிவோரும் இல்லையெனில், அரசு இராது; குழப்பமே நிலவும்.”

இறைமை

இறைமை எனும் சொல் மேலான அதிகாரத்தைக் குறிக்கின்றது. இந்த இறைமை அதிகாரமே அரசைப் பிற சமூக நிறுவனங்களின்று வேறுபடுத்துகின்றது. இறைமை உட்புற இறைமை, வெளிப்புற இறைமை என இருவகைப்படும். அரசின் ஆட்சி எல்லைக்குள்ளே வாழும், தனி மனிதர்களின்மேல் அல்லது அவர்களின் நிறுவனங்களின்மேல் ஓர் ஆள் அல்லது குழுச் செலுத்தி வரும் மேலாண்மையே ‘உட்புற இறைமை’யாகும். ஓர் அரசு வேறு அரசொன்றையும், சார்ந்திராமல் முழுவதும் தன்னுரிமையுடன் திகழ்வதை ‘வெளிபுற இறைமை’ என்கிறோம்.

இக்காலஅரசு,ஹெச்.ஜே.லாஸ்கி(H.J.Laski) குறிப்பிடுவதுபோல, ‘தனது ஆட்சிப் பரப்பு முழுவதும் மேலாண்மை பெற்றுள்ளது. அங்குள்ள அனைவருக்கும் எல்லா நிறுவனங்களுக்கும் ஆணை பிறப்பிக்கின்றது. யாரிடமிருந்தும் ஆணைகளை ஏற்பதில்லை.’ இறைமை எனும் சொல் மேலாண்மையைக் குறிப்பிடுகிறதெனப் பார்த்தோம். ஆனால், அதை அரசுடன் இணைக்கும்போது அஃது ஒரு தனிச் சிறப்பான அதிகாரத்தைக் குறிக்கின்றது. ஓர் அரசில் இறைமை அதிகாரம் எங்குள்ளதென நாம் அறிய முயலும்போது, அச்சொல் வெவ்வேறு பொருள்களில் பயன்படுத்தப்படுவதைக் காணலாம். பிரிட்டனின் அரசியைப் போன்று பெயரளவுக்கு அரசின் தலைவராக இருப்பவர்களை அது குறிப்பிடலாம். அதாவது, நாட்டின் நீதி முறையின்படி சட்டமியற்றி ஆட்சி செய்யும் ஆளை அல்லது குழுவைக் குறிக்கும், அல்லது அரசியல் இறைமையைக் குறிக்கலாம். அதாவது, இறைமை முடிவாக நிலைபெற்றிருக்கும் குழுவையோ, தொகுதியையோ காட்டலாம். இக்கால அரசியல் இது வாக்காளர்களைக் குறிக்கின்றது. இது சிலவேளைகளில் கூட்டு இறைமை (Collective Sovereignty) எனப்படும்.

ஆகவே, ஓர் அரசில் இறைமை அதிகாரம் எங்குள்ளதென எளிதில் கண்டுபிடிக்க இயலாது. ஆயினும், ஓர் அரசில் மக்கள் வழக்கமாகப் பணிந்து வரும் ஓர் ஆள் அல்லது ஒரு குழுவிடம் இறைமை அதிகாரம் இருக்கிறதென நினைவில் வைத்துக் கொள்ள வேண்டும் என சிலரின் கருத்து. ஆனால் இறையமை

மக்களிடம்தான் உள்ளது.அரசு என்பது நிலப்பகுதி, மக்கள், அரசாங்கம், இறைமை எனும் நான்கு கூறுகளைக் கொண்ட அமைப்பாகும். கெட்டல் கூறுவதுபோல், ‘ஒரு குறிப்பிட்ட நிலப்பகுதியில் இறைமை அதிகாரத்துடன் வாழும் மக்கள் தொகுதியே அரசு’. அமெரிக்க குடியரசு தலைவராக இருந்த உட்ரோ வில்சன் ‘ஒரு குறிப்பிட்ட நிலப்பகுதியில் சட்டத்திற்கென இணைந்து வாழும் மக்கள் தொகுதியே அரசு’ என்கிறார்.

அரசியல்_கூறுகள்_2 அரசியல்_என்றால்_என்ன

‘வினாவை யன்றி மனிதன் வேறு என்ன? இவன் இங்கிருப்பதே அதற்குத்தான். நியாயமான - துணிவான கேள்விகளைக் கேட்கவும், பணிவடகத்துடன் பதில்களுக்கு காத்திருக்கவும்தான். போதுமான அளவு துணிவுடன் கேட்காதது, தன்னைத்தானே திருப்தி செய்துக் கொள்ளும் வகையில் பதிலைக் கூறிக்கொள்வது ஆகியவையே எல்லாத் தவறுகளுக்கும் மூலமாகின்றன.

-ரேச்சல் வான் ஹேகன்(Rachel Von Hagan) (18ஆம் நூற்றாண்டின் பெண்ணுரிமைப் போராட்ட அங்கத்தினர்)

எவையெவை எவ்வாறிருக்க வேண்டுமோ அவை அவ்வாறே இருக்கின்றன. அவைகளின் விளைவுகள் எப்படி ஆகவேண்டுமோ அப்படியே ஆகும். எனவே, ஏமாற்றமுற நீங்கள் ஏன் விரும்புகிறீர்கள்?

-பிஷப்பட்லர்(Bishop Butler)

‘அரசியல்’ என்றால் என்ன?

அரசைப் பற்றி படிக்கிற இயல் அல்லது அரசியல் விஞ்ஞான நூல் அரசியலாகும். ‘அரசைப் பற்றி’ என்றால் என்ன? ‘பாலிஸ்’ அல்லது நகரத்தை பற்றியது அல்லது அதை சேர்ந்த ஒவ்வொரு விஷயமும் அரசியல் சார்புடையதே. நகரம் இப்பொழுது முன்னைப்போல பொதுவாழ்வின் கேந்திரமாக அமையவில்லை. ஆகவே, மிகச் சரியாக சொல்ல வேண்டுமானால், சமுதாயத்தை பற்றி அல்லது அதைச் சேர்ந்த விஷயங்களைப் பற்றியப் படிப்பதுதான் அரசியல் ஆகும்.

அப்படியானால் நாம் அரசியல் என்று பேசும்போது நம்முடைய பொதுவாழ்வைப் பாதிக்கும் எல்லாக் காரியங்களையும் பற்றி குறிப்பிடுகிறோமா? என்றால், அதற்குப் பதில், இல்லை என்றுதான் சொல்ல வேண்டும். நம்முடைய பொதுவாழ்வின் எந்த அம்சமும், எப்பொழுதாவது எப்படியும் அரசியல் சார்பு பெறாமல் இருக்க முடியாது. என்றாலும், அரசியல் என்ற சொல்லைச் சமுதாயத்தின் பெயரால், சமுதாயத்திற்காக அதன் விவகாரங்கள் மேற்பார்வையிடுகின்ற ஓர் ஆணைக் குழுவோ அல்லது மாற்றாளோ,(Agent) நிருவகிக்கின்ற பொது விவகாரங்களை மட்டுமே குறிப்பிடும் வண்ணம் இச்சொல்லைச் சிறப்பாகப் பயன்படுத்துகிறார்கள். இந்த ஆணைக்குழு அல்லது மாற்றாளை நாம் ‘அரசு’ என்று அழைக்கிறோம்.

அரசின் மேற்பார்வையிலும், அதன் மூலமாகவும் நடைபெறும் சமுதாயத்தின் செயல்கள் அரசியல் நடவடிக்கைகள் ஆகும். எனவே, எது அரசியல் நடவடிக்கை, எது அல்ல என்பது மாறிக் கொண்டே வந்திருக்கிறது. பல நூற்றாண்டுகளாக, அரசனது மதத்தின் சில முறைகளைக் கட்டாயப்படுத்தியும், மற்ற முறைகளை சட்டவிரோதமாக்கியும் வந்த காரணத்தால், மதம் ஓர் அரசியல் விவகாரமாகவே இருந்தது. இப்பொழுது உலகம் முழுவதிலும் ஒரே ஒரு நாட்டில்தான் அங்கு வாழும் மக்கள் எல்லாம் ஒரே மதத்தை சேர்ந்தவர்களாக இருக்க வேண்டும் என்ற கட்டாயம் இருக்கிறது, அது ஹெட்ஜாஸ் (Hedjas) என்று நம்புகிறோம். சில நாடுகளில் அரசர்கள், சட்டப்படி குறிப்பிட்ட ஒரு மதத்தைச் சேர்ந்தவர்களாக இருக்க வேண்டும் என்றிருக்கிறது. (கிரேட் பிரிட்டன், சிரியா, ஸ்பெயின், ஸ்காண்டிநேவிய முடியரசு நாடுகள் இவை). ஒரு நாடு அதிகாரபூர்வமாக மதத்திற்கு ஊக்கம் கொடுக்காது, தங்கள் அதிகாரிகளுக்கு மதபோதனை செய்யும் உரிமையையும் மறுக்கிறது(ருஷ்யா). மதச் சார்புகளோடு நெருங்கிய தொடர்பு கொண்ட பாராளுமன்ற பிரதிநிதித்துவம் அராபிய நாடுகளில் காணப்படுகின்றது. பெரும்பான்மையோர் மதங்களை அடிப்படையாகக் கொண்டு சமீப காலத்தில் இரண்டு புதிய நாடுகள் தோன்றியிருக்கின்றன (இந்தியாவும், பாகிஸ்தானும்), ஆனால், பெரும்பான்மையான நாடுகளில் மதத்தின் விவகாரங்களில் அரசு கவனம் செலுத்துவதோ அல்லது குறிப்பிட்ட மதத்திற்கு அதிகாரபூர்வமான ஊக்கம் அளிப்பதோ கிடையாது.

பிரான்ஸ், ருஷ்யா ஆகிய நாடுகளில் உள்ளதுபோல கல்வி, அரசின் கட்டுப்பாட்டுக்குக் கீழ் இருக்கலாம். அப்படி இருந்தால், கல்வி பிரச்சினைகள் அரசியல் சார்பு பெற்றுவிடுகின்றன. நியமனங்கள், கல்வித் திட்டங்கள் ஆகியவை அடியோடு கல்வியின் அடிப்படையில் அல்லாமல் வேறு காரணங்களைக் கொண்டு முடிவு இவையெல்லாம் எதைப்பற்றி?

செய்யப்படலாம், மேலும், பொருளாதார வாழ்க்கையில் முழுவதாகத் தலையிடாமல் இருத்தலிருந்து கண்டிப்பான விதிமுறை அமைப்பது வரை பலவித முறைகளில் அரசின் குறுக்கீடு நிகழ்ந்திருக்கிறது. மக்களுள் பலவித வகுப்பாரும் என்னவித உடையணிந்திருக்க வேண்டும் என்பதை அரசு தீர்மானித்த காலங்களும் உண்டு. இடைக்காலத்தில் இப்படிப்பட்ட ‘கொடூரச் சட்டங்கள்’ (Stumptuary Laws) அடிக்கடி இயற்றப்பட்டன. அல்லது குறிப்பிட்ட மூலப்பொருள்கள் குறிப்பிட்ட நகரங்களில் தான் உற்பத்தி செய்யப்பட வேண்டும் என்று ஆணை பிறப்பிக்கப்பட்டது. பிரான்சில் புரட்சிக் காலத்துக்கு முந்திய முடியரசாட்சியில் (Ancient Regime) இது நிகழ்ந்தது. கம்பளி நெசவுத் தொழிலுக்கு ஊக்கம் அளிக்கும் நோக்கத்தோடு கம்பளித் துணியால் சுற்றித்தான் இறந்தவர்களைப் புதைக்க வேண்டும் என்ற சட்டம் பதினேழாம் நூற்றாண்டில் இங்கிலாந்தில் இருந்தது. இடைக்கால நிலப் பிரபுத்துவத்தின்போது, அரசின் ஏகபோக அதிகாரங்களாக நாம் கருதுகிற போலீஸ், நீதி வழங்கல், நாணயம் அச்சடித்தல், இராணுவத்திற்கு ஆள் சேர்த்து யுத்தம் செய்தல் போன்ற அதிகாரங்கள் பெரும்பாலும் எல்லாக் காரியங்களும், அரசியல் விவகாரங்கள் தான். கட்டாயமாக்கப்படாதவை எவையோ அவை தடை செய்யப்பட்டன என்று வேடிக்கையாக அந்த நாட்டைப் பற்றி சொல்லப்பட்டது. இன்றைய ‘ருஷ்யாவில்’ அநேகமாக எல்லாமே ‘அரசியல்’ சார்புடையவைதான். 18ஆம் நூற்றாண்டிலும், 19 ஆம் நூற்றாண்டின் முற்பகுதியிலும் இங்கிலாந்தில் அரசின் விவகார எல்லை மிகவும் குறைவாக்கப்பட்டு அரசு செயலாற்றுவதே கடினமானதொரு காரியமாக இருந்தது.

காரியமாக இருந்தது.

‘அரசியல்’. ‘அரசியல் சார்பு’ ஆகிய சொற்றொடர்கள் காலத்துக்குக் காலம், இடத்துக்கு இடம் மாறும் தன்மையுடையன. கொள்கையளவில் பார்க்கப்போனால், நமது கூட்டு வாழ்க்கையின் எந்தத் துறையும், அரசின் மேற்பார்வைக்குக் கொண்டுவரப்படும்போது ‘அரசியல் சார்பாக’ ஆகாமல் இருக்க முடியாது. ஆனால், இன்றைக்குள்ள எல்லாச் சமுதாயங்களிலும், குறிப்பிட்ட எந்தக் காலத்திலும் எது அரசியல் சார்புடையது, எது சார்ப்பற்றது என்பது தெளிவாக பாகுபாடு செய்யப்பட்டிருக்கிறது. இதன் தன்மையிலும் போக்கிலும் அரசின் பங்கு மிகவும் மாறுபட்டாலும் இப்பாகுபாடு இருக்கதான் செய்கிறது.

அரசியல்_கூறுகள்_3

அரசியல்_ஓர்_சாத்திரமா ?அறிவியலா?, ஓர்_இயலா

இந்தக் கேள்விக்கு நாம் அளிக்கும் பதில், ‘இயல்’ ‘விஞ்ஞான ரீதியான’ ஆகிய சொற்களுக்கு நாம் கொடுக்கும் பொருளைப் பொறுத்திருக்கிறது. எல்லாவித கருத்தமைந்த படிப்பும், ‘விஞ்ஞான ரீதி’யில்தான் இருக்க முடியும். அதாவது, கண்டறியக் கூடிய உண்மைகளின் அடிப்படையில் எல்லா முடிவுகளும் செய்யப் பெற்றிருக்க வேண்டும். அதிகபட்சம் பகுத்தறிவு ஆராய்ச்சியோடும், உய்த்துணர்வோடும், குறைந்தபட்ச ஒருதலையான தன்மையோடும், மனவெழுச்சியோடும் ஆராய்ச்சி செய்திருக்க வேண்டும். ஆனால், பின்னர் நிகழப்போகும் நிகழ்ச்சிகளைக் கணக்கிட்டு அறிந்து கொள்வதை விஞ்ஞானம் என்று நாம் குறிப்பிட்டால், அரசியல் ஒரு விஞ்ஞானம் ஆகாது.

ஏனெனில், இதன் முடிவுகள் பரிசோதனைச் சாலையில் பொருள்களின் மீது பெறும் முடிவுபோன்று இல்லாமல் மனிதர்களைப் பற்றி அறியப்பெறும் முடிவுகள் ஆகும். மனிதர்களை ஒன்றுசேர்த்து வாழச் செய்வனவும், பொது நலங்களுக்குரிய காரியங்களில் ஒத்துழைக்கச் செய்வனவுமாகிய ஒரு கலைதான் அரசியல் ஆகும். மனிதர்கள் ஒன்றாக வாழ வேண்டும் என்ற நிச்சயத்தையும், என்ன நிபந்தனைகளின்பேரில் அவர்கள் ஒன்றாக வாழக் கூடும் என்ற முடிவில்லா, நிச்சயமற்ற தன்மைகளையும், ஒருங்கே வேண்டுமென்றே வலிந்து ஏற்றுக் கொள்கின்ற மனிதன்தான் அரசியல்வாதி (பெருமளவிற்கு அரசியல் விஞ்ஞானியுங்கூட). இந்த நிபந்தனைகளை முன் மொழியும் பணிகளையும் தானே மேற்கொள்வதோடு, மனிதக் கூட்டத்தை வெற்றியுள்ளதாக மாற்றும் பணியையும் அவன் மேற்கொள்ளுகின்றான்.’ என்று ஹாக்கிங்(Hocking) கூறுகிறார்.

ஹாக்கிங் சொன்னது நேர்மையான அரசியல் தளத்தில் செயல்படும் மனிதனுக்குதான் இது பொருந்தும். ஆனால், இன்றைக்கோ அரசியல் ஒரு தொழில் வியாபாரமாகிவிட்டது. தன்நலம், தனக்கு ஊடக வெளிச்சம், என்ற நிலையில், இன்றைக்கு அரசியல் களத்தில் பல போலி பாசாங்கு செய்து கொண்டு நடமாடுகிறார்கள். இந்த வியாபார அரசியலும், சுயநல அரசியல் வியாபாரிகளும், அரசியல் என்ற இயலுக்குள் வரமாட்டார்கள். பிறகு எப்படி அவர்களிடம் அரசியல் விஞ்ஞானத்தை எப்படி எதிர்பார்க்க முடியும்.